تا برزخ راهی نیست

 

نیا نیا گل  نرگس  جهان که جای تو نیست        دو صد ترانه به لبها یکی برای تو نیست

نیا  نیا  گل  نرگس   که  در  زلال   دلی        هزار  آینه  نقش و  یکی  ز خال  تو نیست

نیا نیا گل نرگس  تو  را  به  خاک بقیع               که  شهر  ما  نه  مُهیای  گامهای  تو  نیست

نیا  نیا  گل  نرگس  نیا   به  دعوت  ما           هزار  نامه   کوفی  یکی   برای  تو   نیست

نیا  نیا  گل  نرگس  به  آسمان  سوگند            قسم  به نام  و  نهادت  دلی  برای  تو  نیست

نیا  نیا  گل  نرگس  ز رنجمان تو مکاه          کسی  ز  خلق  و  خلائق  فدای  راه  تو نیست

نیا  نیا  گل  نرگس  بدان  و  آگه  باش          که  جای  سجده  گه ِ ما  هنوز  مال  تو  نیست

نیا  نیا   گل  نرگس  به   مادرت  زهرا          کسی  برای   شهادت  به  کربلای  تو   نیست

نیا  نیا  گل نرگس  سقیفه ها  برپاست             ردای  سبز  خلافت   ولی  برای   تو   نیست

نیا  نیا  گل  نرگس  فدا   شوی   مولا           برای  عصر  عجیبی  که  خواستا ر تو  نیست

نیا نیا گل نرگس  که چون  علی تنها              به  فجر  صبح  ظهورت  کسی  کنار  تو نیست

نیا نیا گل نرگس به جان تشنه عشق              دعا  دعای  ظهور است  ولی  برای تو نیست

نیا  نیا  گل  نرگس  به  مجلس  ندبه             که  ندبه ، ندبه  خرقه است  و پایگاه  تو نیست

نیا نیا گل نرگس دعای عهد کجاست؟              نه  این  نماز  جماعت  به اقتدای  تو   نیست

 نیا نیا گل نرگس که حرف من . . . « میعاد »     فقط بیان ِ سرابی ست که انتظار تو نیست

     

سلام اعتقاد بنده این است که تا بزرخ راهی نیست. پس اگر کسی این را باور داشته باشد باید خود را برای این سفر آماده کند، چون عقل و منطق حکم می کند که مسافر باید برای سفر از همه لحاظ مهیا باشد. خصوصیات این سفر: الف) در برزخ هر انسانی بر سیرت خویش محشور می شود نه بر صورت ظاهری خویش، چون در برزخ نمود درونی انسان بود می شود و آنچه در درون اوست نمایان می شود. به همین خاطر اگر کسی اهل معرفت و سیر و سلوک و سیمای درونی باشد در آن مقصدِ برزخی به صورت انسان محشور می شود یعنی سیرت او همان صورت ظاهری او می شود اما اگر خدای نخواسته اهل معرفت و نور نباشد و درون خویش را پر از ظلمت و تاریکی کرده باشد ، صورت ظاهری او همان ظلمت و تاریکی اوست چون صورت ظاهری از سیرت درونی او حکایت دارد، به همین خاطر اگر کسی مثلاً دارای سیرت حیوانی باشد در برزخ او به صورت یک حیوان محشور می شود چون صورت ظاهری برگرفته از سیرت بیرونی اوست. به همین خاطر طبق روایتی در برزخ ، صورت بعضی ها مثل خوک و صورت ظاهری بعضی ها مثل گراز و .... است ، چون سیرت باطنی آنها حکایت از آن حیوانات دارد به همین خاطر صورت ظاهری آنها به شکل حیوان درمی آید . ب) در روایت بیان شده کسانیکه اهل ربا هستند در عالم برزخ شکمهایشان خیلی بزرگ است و نمی توانند راه بروند و..... ادامه تا بعد ..... شاید حال مساعدی فراهم شد و مطلبی دیگر .... امیدوارم بعضی ها تحمل مطالب بعدی را داشته باشند....... و کسی که تکبر دارد مثل....